فی اللهجة الحجازیة کثیر من المفردات الفارسیة والترکیة:
در گویش حجازی (عربستان سعودی) واژگان فارسی به کار رفته است؛ مانند:
الروشان: نافذة خشبیة کبیرة تطل على الشارع ولها اشکال خارجة عن مستوی. (گونه ای پنجرۀ چوبی بسیار شیک)
الشربوش: غطاء الشیشة (همان سرپوش است.)
أندر: همان اندر فارسی است به معنای اُخرُجْ».
در گویش حجازی (عربستان سعودی) واژگان ترکی نیز به کار رفته است؛ مانند:
الکوبری: پل
الدُندُرمة، البوظة: بستنی که در عراق نیز به کار می رود. دُندُرمة: یخ زده و بوظة: یخ است.
انبیل: (زن + بال) بر بال زن، بر دست زن
دُغری: على طول او واضح مثلا کقول انا انسان دغری ما ادأحب اللف والدوران او مثلاً امشی دغری تحصل إشاره على یمینک.
ریشه ترکی دارد. که در سوریه هم به کار می رود.
کلمات ومصطلحات خاصة لهذه اللهجة فی ألسن الحجازیین.
ومعظم هذه المصطلحات اندثرت لا یعرفها إلا الآباء والأجداد وهذه بعض المصطلحات المتداولة حالیاً.
دحین: الآن وأصلها الجمع بین کلمتین " ذا " و " الحین " فالأصل أن معنى دحین هو: ذا الحین
هادا: هذا وأصلها هذا ومن المعلوم أن من لغة القرآن تغییر الذال دالاً، مثل قول الله تعالى : {هل من مدکر}
ایش: ماذا ؟ وأصل هذه اللفظة الجمع بین لفظتین " أی " و " شیء ".
احنا: نحن
هُمّا: هم وأصلها هم وقد طرأ علیها التحریف.
هادولا . هؤلاء وأصلها الجمع بین " ها " و " دولا " ودولا حرفت من أصلها الذی هو "ذا" وذلک ظناً من الناس مع مرور امن.
جواز جمع "ذا" لیقال: "ذو" واللام والألف فی "لا" زائدة وأصلها من التحریفات.
کمان: (همچنین) اصل هذا اللفظ من الکلمتین " کما " و " إن " لی اصلها کماإن وازیلت الهمزة بسبب سرعة نطق الناس بها.
(در عراق واژۀ فارسی هَم» به کار می رود).
إِشبک: ماذا بک ؟ وأصلها الجمع بین " أی " و " شیء " و " بک " لی أصلها : أی شیء بک.
در عراق إشبیک می گویند.
یاواد: یا ولد وأصلها یا ولد وحذف اللام کان بسبب سرعة نطق الناس لها.
عشان: (زیرا) لانه؛ وقد ت عربیة وجمع بین: "على" و " شأن "
لی الأصل على شأن، بمعنى: بخصوص (کذا أو کذا) ولکن حرف المعنى لی : "لأنه".
ازهم: انادی و تستخدم کمثال فی جملة یا فلان ازهم علان, لایعرف لها اصل.
ابغى: (می خواهم) أرید وهی کلمة أیضا عربیة صُرفت حیث وردت أکثر من مرة فی القرآن الکریم.
اسوّیِ : أفعل أو أعمل.
استنی : انتظر ومنها تجی تصریفاتها مستنی وبأستنى
لسّه, لسّع : الى الآن بمعنى ماساویت هادا الشی لسع !(تا حالا)
امکن , بلکن : یمکن(در عراق: بَلکِم)
ادّینی : ناولنی أو أعطنی
ودّینی : یعنی وصّلنی ومنها تجی تصرفیات ودّاکی
خُــش : اُدخُل
وش : وجه : " زی مابقولوها أهل مصر و سوریا"
ست هانم : باللبنانی خانو هیا کلمة توبیخ زی لمن نقول لیش ما حلیتی الواجب یا ست هانم؟!
فینک : این انت ؟(در عراق: وینک)
وَخِّر : ابعِد
سییب , سیبو : اترکه
سکّر أو سکّ : أُغلق مثلا سکّر الباب وراک
بطران : مریش او غنی مثلًا هادا فلوسو کتیرة وبطران
تلّیک ، صندل : المداس أو الشبشب (در عراق: نَعال) همان دمپایی است.
شاکوش : معناها الأصلی طبعاً المطرقة ، لکن حالیاً صاروا یقولوها للشخص
المو حلو ، قبیح الشکل ذمیم الخلقة
شویة شویة: آرام و آهسته که در عراق علی کیفک می گویند.
أدیلو : أعطِه
ریشه زبان زد ( ضرب المثل ) « از میان این همه پیغمبر تو هم جرجیس را پیدا کرده ای ! » چیست ؟
داستان اندوهناک واژه خواجه ؛ چرا به مرد عقیم می گویند خواجه ؟
ریشه زبان زد ( ضرب المثل ) « از این ستون به آن ستون فرج است. »
عراق ,وأصلها , ,أو ,کار ,فی ,در عراق ,به کار ,الجمع بین ,که در ,وأصلها الجمع ,عربستان سعودی واژگان ,حجازی عربستان سعودی ,گویش حجازی عربستان
درباره این سایت